Pssst
Blijf op de hoogte en volg Iris
14 Februari 2015 | Suriname, Paramaribo
Pssst jij daar! Zeker niet verwacht dat wij nog een blogje zouden gaan bijhouden hè?! Wij zijn hier al zo ingeburgerd dat wij t allemaal gewoon lekker op z'n tijd doen; inmiddels 10 dagen later…
Aangezien onze levens op dit moment als twee druppels water op elkaar lijken, leek het ons praktisch om samen één blog bij te houden (totaal niet uit luiheid). Laten we maar eens bij het begin beginnen…
Na 2.5 jaar ‘bikkelen’ op school (en het finishen van the exam) was de tijd aangebroken. Nadat wij met bloed zweet en tranen ons visum hadden gekregen, konden we op 5 februari 2015 eindelijk vliegen naar Paramaribo!
Na het afscheid van onze lieve family en onze clubgenoten die opeens in leeuwenpak verschenen op Schiphol, moesten wij geloven aan onze slapeloze vlucht naast een lieve Surinaamse vrouw die vol interessante verhalen zat. Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Paramaribo, kwam de hitte ons tegemoet. Aan dit klimaatje moeten wij de komende 6 maanden gaan wennen!
Wij stonden al vrij snel in de rij voor de paspoortcontrole, want we hadden gehoord dat de wachttijden erg lang waren. Binnen no-time stonden we in de startblokken om door onze taxichauffeur genaamd Dikke Bryan naar ons complex gebracht te worden. Hier eindigde het gecontroleerde Nederlandse leventje. We hebben namelijk twee uur moeten wachten voor vertrek (iemand die mee reed was haar koffer kwijt). In de tussentijd legde Dikke Bryan ons uit waar Surinaamse mannen nou op vielen: “Eigenlijk op iedere vrouw…. Ja tochhh.”
Eenmaal in de taxi vroegen we aan Dikke Bryan of hij ook liedjes van Marco Borsato had. En ja hoor, na een half uur waren Marco, Jantje en zelfs Guus de revue al gepasseerd. Tijdens de taxirit konden we al heel wat zien van Paramaribo. Iris vroeg wat voor vruchten er aan de boom hingen en een minuut later stonden we langs de kant te kokhalzen omdat de taxi chauf erop stond dat we de vrucht zouden proberen. Na 1,5 uur luidkeels meegezongen te hebben in de taxi kwamen we aan bij ons complex, waar we door onze 15 huisgenoten warm werden ontvangen. We wonen nu in totaal met 17 meisjes in een huis met zwembad, een eigen douche en wc en een heleboel hangmatten in de tuin. Britt werd op haar kamer verwelkomd door een kikker, waar ze erg blij mee was. Ze houdt namelijk ENORM veel van dieren. Iris heeft hem gevangen in haar enige beker en kan daar nu nooit meer uit drinken.
Vrijdagochtend meteen vroeg ons bed uit om naar de vreemdelingendienst te gaan voor ons visum. Vrijdagavond, toen onze jetlag nog prominent aanwezig was, hebben we ons over laten halen om mee te gaan naar een huisfeestje voor alle stagiaires in Paramaribo. Na een liter parbo bier achter de kiezen te hebben hingen onze oogleden op de grond en gingen we naar huus.
375 muggenbulten verder werden we zaterdag wakker. Deze dag hebben we heeerlijk gechilld aan ons zwembadje en een fietstochtje gemaakt met onze huisgenoten. Fietsen is hier trouwens niet makkelijk, aangezien ze hier links fietsen en er geen fietspaden zijn. Gevalletje follow the leader dus. Ook hebben putten hier meestal geen deksels, dus als je even achterom kijkt lig je zo met je snufferd in het riool. Ze toeteren je hier de oren van je hoofd af en er wordt naar je gefloten en ‘ge-pssssst’ alsof ze nog nooit Hollandse meisjes met blonde haren hebben gezien. We hebben deze dag lekker geluncht met onze huisgenoten en een bezoekje gebracht aan een soort grote overdekte (super)markt, wat op zich al een hele beleving was. Alles was totaal ongeordend, waardoor je met het zoeken naar een scheermesje al prima een kwartier bezig kon zijn. Na een zware tocht door de supermarkt wordt hier gelukkig wel altijd je karretje uitgeladen door de ene medewerker en worden je boodschappen weer in tasjes gestopt door de andere medewerker. Die avond zijn we gaan stappen bij Zsa Zsa Zsu. Super leuke club met heeeerlijke muziek waarop Iris haar twerk-kunsten al flink heeft kunnen oefenen!
In de afgelopen 2,5 jaar hebben we de zon zelden zien opkomen en beiden vinden we dat een ‘goede morgen’ niet bestaat. Maandag om 06.45 moesten we er toch echt aan geloven. Gelukkig zweet je hier om 6 uur normaliter toch al je bed uit, dus vroeg opstaan is hier een stuk minder erg. Elke ochtend moeten we een half uur fietsen naar onze stage. Iris zeurt absoluut niet over haar zweetsnor en oncomfortabele fiets en Britt zeurt ook zeker niet over de afstand. Britt houdt namelijk van sporten, vooral in deze hitte. Op onze stage werden we ontvangen door een leuk team. We werken maandag t/m vrijdag van 8 tot 4. We zijn lekker druk bezig en leren er nu al heel veel van! Na een lange stagedag hebben we maandagavond onze zangkunsten gepresenteerd in de karaokebar met onze huisgenoten.
Donderdag hebben we bij een Javaans restaurant gegeten, waar je een hoeveelheid eten krijgt waar je u tegen zegt. Iris had hier echter geen moeite mee. Ze at eerst haar eigen bord leeg en daarna die van haar buurvrouw. Hierna vroeg ze de serveerster nog om een doggie bag.
Ook carnaval wordt hier niet overgeslagen. Gistermiddag zagen we een carnavalsoptocht waar allemaal verklede kindjes bij liepen. Ook was er een carnavalsfeest op de partybus die door Paramaribo rijdt. Dit mochten wij natuurlijk niet missen! Toch wel een gekke gewaarwording om met 30 graden door Paramaribo te rijden terwijl je zingt dat er een paard in de gang staat. Na een uurtje stopte de bus bij Club Touché, waar de carnavalshitjes (gelukkig) achterwege werden gelaten.
Wij vermaken ons hier wel! De groeten uit Paramaribo!
Aangezien onze levens op dit moment als twee druppels water op elkaar lijken, leek het ons praktisch om samen één blog bij te houden (totaal niet uit luiheid). Laten we maar eens bij het begin beginnen…
Na 2.5 jaar ‘bikkelen’ op school (en het finishen van the exam) was de tijd aangebroken. Nadat wij met bloed zweet en tranen ons visum hadden gekregen, konden we op 5 februari 2015 eindelijk vliegen naar Paramaribo!
Na het afscheid van onze lieve family en onze clubgenoten die opeens in leeuwenpak verschenen op Schiphol, moesten wij geloven aan onze slapeloze vlucht naast een lieve Surinaamse vrouw die vol interessante verhalen zat. Eenmaal aangekomen op het vliegveld in Paramaribo, kwam de hitte ons tegemoet. Aan dit klimaatje moeten wij de komende 6 maanden gaan wennen!
Wij stonden al vrij snel in de rij voor de paspoortcontrole, want we hadden gehoord dat de wachttijden erg lang waren. Binnen no-time stonden we in de startblokken om door onze taxichauffeur genaamd Dikke Bryan naar ons complex gebracht te worden. Hier eindigde het gecontroleerde Nederlandse leventje. We hebben namelijk twee uur moeten wachten voor vertrek (iemand die mee reed was haar koffer kwijt). In de tussentijd legde Dikke Bryan ons uit waar Surinaamse mannen nou op vielen: “Eigenlijk op iedere vrouw…. Ja tochhh.”
Eenmaal in de taxi vroegen we aan Dikke Bryan of hij ook liedjes van Marco Borsato had. En ja hoor, na een half uur waren Marco, Jantje en zelfs Guus de revue al gepasseerd. Tijdens de taxirit konden we al heel wat zien van Paramaribo. Iris vroeg wat voor vruchten er aan de boom hingen en een minuut later stonden we langs de kant te kokhalzen omdat de taxi chauf erop stond dat we de vrucht zouden proberen. Na 1,5 uur luidkeels meegezongen te hebben in de taxi kwamen we aan bij ons complex, waar we door onze 15 huisgenoten warm werden ontvangen. We wonen nu in totaal met 17 meisjes in een huis met zwembad, een eigen douche en wc en een heleboel hangmatten in de tuin. Britt werd op haar kamer verwelkomd door een kikker, waar ze erg blij mee was. Ze houdt namelijk ENORM veel van dieren. Iris heeft hem gevangen in haar enige beker en kan daar nu nooit meer uit drinken.
Vrijdagochtend meteen vroeg ons bed uit om naar de vreemdelingendienst te gaan voor ons visum. Vrijdagavond, toen onze jetlag nog prominent aanwezig was, hebben we ons over laten halen om mee te gaan naar een huisfeestje voor alle stagiaires in Paramaribo. Na een liter parbo bier achter de kiezen te hebben hingen onze oogleden op de grond en gingen we naar huus.
375 muggenbulten verder werden we zaterdag wakker. Deze dag hebben we heeerlijk gechilld aan ons zwembadje en een fietstochtje gemaakt met onze huisgenoten. Fietsen is hier trouwens niet makkelijk, aangezien ze hier links fietsen en er geen fietspaden zijn. Gevalletje follow the leader dus. Ook hebben putten hier meestal geen deksels, dus als je even achterom kijkt lig je zo met je snufferd in het riool. Ze toeteren je hier de oren van je hoofd af en er wordt naar je gefloten en ‘ge-pssssst’ alsof ze nog nooit Hollandse meisjes met blonde haren hebben gezien. We hebben deze dag lekker geluncht met onze huisgenoten en een bezoekje gebracht aan een soort grote overdekte (super)markt, wat op zich al een hele beleving was. Alles was totaal ongeordend, waardoor je met het zoeken naar een scheermesje al prima een kwartier bezig kon zijn. Na een zware tocht door de supermarkt wordt hier gelukkig wel altijd je karretje uitgeladen door de ene medewerker en worden je boodschappen weer in tasjes gestopt door de andere medewerker. Die avond zijn we gaan stappen bij Zsa Zsa Zsu. Super leuke club met heeeerlijke muziek waarop Iris haar twerk-kunsten al flink heeft kunnen oefenen!
In de afgelopen 2,5 jaar hebben we de zon zelden zien opkomen en beiden vinden we dat een ‘goede morgen’ niet bestaat. Maandag om 06.45 moesten we er toch echt aan geloven. Gelukkig zweet je hier om 6 uur normaliter toch al je bed uit, dus vroeg opstaan is hier een stuk minder erg. Elke ochtend moeten we een half uur fietsen naar onze stage. Iris zeurt absoluut niet over haar zweetsnor en oncomfortabele fiets en Britt zeurt ook zeker niet over de afstand. Britt houdt namelijk van sporten, vooral in deze hitte. Op onze stage werden we ontvangen door een leuk team. We werken maandag t/m vrijdag van 8 tot 4. We zijn lekker druk bezig en leren er nu al heel veel van! Na een lange stagedag hebben we maandagavond onze zangkunsten gepresenteerd in de karaokebar met onze huisgenoten.
Donderdag hebben we bij een Javaans restaurant gegeten, waar je een hoeveelheid eten krijgt waar je u tegen zegt. Iris had hier echter geen moeite mee. Ze at eerst haar eigen bord leeg en daarna die van haar buurvrouw. Hierna vroeg ze de serveerster nog om een doggie bag.
Ook carnaval wordt hier niet overgeslagen. Gistermiddag zagen we een carnavalsoptocht waar allemaal verklede kindjes bij liepen. Ook was er een carnavalsfeest op de partybus die door Paramaribo rijdt. Dit mochten wij natuurlijk niet missen! Toch wel een gekke gewaarwording om met 30 graden door Paramaribo te rijden terwijl je zingt dat er een paard in de gang staat. Na een uurtje stopte de bus bij Club Touché, waar de carnavalshitjes (gelukkig) achterwege werden gelaten.
Wij vermaken ons hier wel! De groeten uit Paramaribo!
-
15 Februari 2015 - 00:35
Ellen En Willem:
Ha Britt en Iris.
Wij zijn erg verheugd met deze leuke site. Hoewel we natuurlijk al veelvuldig contact hebben is het toch leuk om jullie verslag te lezen. Julie hebben het nog niet gehad over het bezoek van Lady Leguaan, Madame Spider en Rupsje Nooit Genoeg. Blijf vooral verslag doen van al jullie activi- en rariteiten. Wij zullen jullie met veel plezier aandachtig blijven volgen. Love you, take it easy and enjoy! -
15 Februari 2015 - 01:17
Ellen En Willem:
O jee, nu zie ik me toch een mega taalfout zeg. Er staat dat wij verheugd zijn 'met' deze site, dat moet natuurlijk 'over' deze site zijn. Dit moet ik wel even rectificeren op de site van twee studenten bedrijfscommunicatie. Dit kan echt, heus, serieus waar niet, shame on me! Hoe dan ook: "Vooral doorgaan zo!" Proost, hik! -
15 Februari 2015 - 02:12
Tineke:
Wat goed en leuk geschreven. ....lekker genieten. ..lijkt me fantastisch om mee te maken....groetjes vanuit "Gimmert"... -
15 Februari 2015 - 08:20
Marielle:
Lieve Iris en Britt,
Natuurlijk heb ik als moeder al jullie ervaringen al mogen mogen delen.
Iik snap dat jullie erover hebben moeten denken om dit op deze manier te delen met iedereen. Ik zal jullie verhalen met veel plezier blijven lezen. Geniet met volle teugen, maar dat hoef ik tegen jullie eigenlijk niet te zeggen. Let goed op elkaar. Dikke x Marielle
En natuurlijk ook van Marcel. -
15 Februari 2015 - 08:40
Marielle:
Zie dat jullie al veel anomime volgers hebben trouwens! -
15 Februari 2015 - 10:56
Esther Raanhuis:
Hai Lady's
Leuk om zo jullie belevenissen te volgen. Geniet van de stage en van de stad en het mooie land.
veel succes en kiek uut -
15 Februari 2015 - 11:31
Steffi:
Hanaa zo typisch die putten zonder deksels! Niet teveel achterom kijken als je nagefloten wordt dus ;) Carnaval daar lijkt me veel chiller dan hier (maar jullie missen de slechte muziek misschien?)
Kusjes! -
15 Februari 2015 - 12:52
Torretje :
Schoon -
15 Februari 2015 - 13:02
Opa Deegsplinter En Oma Laika:
Iris en Brit. wij vinden dit bijzonder leuk en genieten met volle teugen. Wij gaan jullie volgen tot op de dag van thuiskomst. -
15 Februari 2015 - 14:22
Iris J:
Super leuk geschreven verhaal meisjes! Spreekt honderd procent tot de verbeelding. Kijk uit naar de volgende! -
15 Februari 2015 - 16:04
Carlijn Bon:
Hahaha ik had inderdaad geen blog verwacht maar lief dat jullie je vrije (zwembad)tijd opofferen om ons zo goed op de hoogte te houden! Heel leuk geschreven, ben al benieuwd naar de volgende. Veel plezier en succes xxx -
16 Februari 2015 - 10:15
Ellen:
Zo te lezen vermaken jullie je prima in Paramaribo!
Wij hebben gisteren al en hele leuke carnavalsdag achter de rug, zie foto's op de whatsapp!
Nu even bijkomen en dan straks waarschijnlijk weer terug!
Jullie veel plezier daar, maar daar heb ik geen twijfel over.
Liefs, ellen. -
16 Februari 2015 - 19:06
Marcelle:
Leuk om te lezen hoe het gaat daar. Klinkt jaloersmakend zonnig en relaxed. Geniet ervan! X -
18 Februari 2015 - 14:32
Toos :
Hai Iris en Britt,
Leuk om te lezen allemaal. Jullie schrijven erg mooi. Beetje muggen en hier en daar wat beesten neem je maar op de koop toe!!Ik blijf jullie volgen,geniet ervan.
Groeten van het thuisfront.
Toos -
18 Februari 2015 - 19:52
Marcel Van Kessel:
Leuk geschreven, dames.
Wat een leventje. Ik ben jaloers !
Ik ga jullie volgen dus blijf bloggen !
Liefs, Marcel
-
20 Februari 2015 - 10:16
Surinaamse Vrouw Naast Iris:
Ladies, leuke verhalen. Successsss met de stage en veel I love Su plezier. -
20 Februari 2015 - 12:34
Maria Zijlker:
Ha dames,
Leuk dat jullie ons deelgenoot willen maken van de avonturen die je gaat beleven.....
Fijn om te lezen dat het de eerste dagen,los van wat muggen en kikkers en Pssssst geroep goed bevallen is al.
Geniet ervan en ook wij gaan jullie volgen.....
Liefs van ons. -
20 Februari 2015 - 14:17
Fleur Van Kessel:
Lieve britt,
Het klinkt allemaal heel leuk!
Heel veel plezier nog!
Xx Fleur
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
